Sporty ekstremalne, znane również jako sporty akcji lub sporty alternatywne, wydarzenia sportowe lub dążenia charakteryzujące się dużą prędkością i wysokim ryzykiem. Sportami najczęściej spotykanymi w tej grupie są skateboarding, snowboard, narciarstwo freestylowe, jazda na rolkach in-line, saneczkarstwo uliczne oraz BMX i kolarstwo górskie. Zazwyczaj sporty ekstremalne funkcjonują poza tradycyjnymi sportami głównego nurtu i słyną z dreszczyku emocji związanych z pompowaniem adrenaliny. Wyścigi i zawody akrobatyczne na motocyklach i skuterach śnieżnych są również często klasyfikowane jako "ekstremalne", a pojęcie to można rozciągnąć na tak odważne dążenia jak wspinaczka skałkowa i skoki spadochronowe.
Pierwotne sporty ekstremalne - jazda na deskorolce, rolkach in-line i BMX-ie - często wykorzystują półrury (konstrukcje w kształcie litery U) i miejskie krajobrazy do wykonywania szerokiej gamy tricków. Sporty te dzielą także unikalną subkulturę, która oddziela je od tradycyjnych sportów zespołowych. Jest to kultura zorientowana na młodzież, która przyjęła muzykę punkową i modę oraz podkreśla indywidualną kreatywność.
Termin "sporty ekstremalne" jest na ogół przypisywany X Games, festiwalowi sportowemu "made-for-television" stworzonemu przez sieć kablową ESPN w 1995 roku. Sukces X Games podniósł rangę i rentowność tych sportów. Sporty ekstremalne - kolarstwo górskie i snowboard - zadebiutowały na Letnich i Zimowych Igrzyskach Olimpijskich odpowiednio w 1996 i 1998 roku.
Shuffleboard
Shuffleboard, zwany również shovelboardem, oryginalna nazwa shoveboard, gra, w której dyski są wpychane ręcznie lub przy pomocy narzędzia, tak aby zatrzymały się na lub w obszarze punktacji zaznaczonym na desce lub korcie (na stole, podłodze lub zewnętrznej twardej powierzchni, np. betonowej). W Anglii było to popularne już w XV wieku, zwłaszcza wśród arystokracji, pod nazwami shovegroat, slide-groat i shovel-penny. Niektóre z wielkich wiejskich domów miały deski o wspaniałym wykonaniu, które w Chartley Hall w Staffordshire miały ponad 30 stóp (9 metrów) długości. Shove-ha'penny, późniejsza wersja łopaty-penny, w której moneta lub dysk jest popychany po wypolerowanej planszy tak, że zatrzymuje się między ściśle rządzonymi liniami, jest nadal popularną grą w angielskich pubach.
W czasach nowożytnych zmodyfikowana forma starej gry halowej stała się popularna wśród podróżników na statkach oceanicznych i wycieczkowych jako gra pokładowa. Dla wersji okrętowej, zwanej shuffleboardem, na pokładzie oznaczano korty o różnej konstrukcji, z wyłożonymi na obu końcach sekcjami, ponumerowanymi od 1 do 10; sekcja najbliżej gracza, zwana shuffleboardem, zmniejszała liczbę punktów o 10.
Shuffleboard został wprowadzony około 1913 roku w Daytona Beach na Florydzie, jako gra na lądzie. Gra cieszyła się tak dużą popularnością, że szybko rozprzestrzeniła się w Stanach Zjednoczonych, zwłaszcza w społecznościach emerytów i rencistów, a każda społeczność opracowała swoje własne zasady gry. Nowoczesna forma gry w shuffleboard została zdefiniowana w 1924 roku w Petersburgu na Florydzie.
Zasady przyjęte wówczas, a później przez National Shuffleboard Association (założone w 1931 r. w Sankt Petersburgu), określały wielkość i kształt kortów (betonowych lub lastriko, 6 na 52 stopy [1,8 na 15,8 metra]); maksymalną długość kijów (6 stóp na 3 cale [190,5 cm]); tarcze (drewniane lub kompozycyjne, 1 na 6 cali [2,5 na 15 cm]; cztery czerwone, cztery czarne); oraz metody gry i punktowania. Shuffleboard może być grany przez dwie osoby (single) lub cztery (double), strzelając na przemian z czerwonych i czarnych dysków. W singlach, po oddaniu ośmiu strzałów, gracze przechodzą na przeciwległy koniec boiska. W deblu gracze drużyny pozostają na końcach, które zajmują na początku meczu, choć gra odbywa się na przemian jak w singlu. Rozgrywka może wynosić 50, 75 lub 100 punktów, zgodnie z życzeniem graczy. Aby zliczyć, dyski muszą znajdować się całkowicie w obrębie sekcji punktowanych, oczyszczając wszystkie linie. W grze meczowej (najlepsze dwa z trzech meczów), drugi mecz rozpoczyna się od czarnego dysku.
